افسوس که فریب چرب زبانی هایش را خوردم و خودم را سیاه بخت و بیچاره کردم.

ژاله 23 سال سن دارد و توسط ماموران انتظامی شهرستان مرزی تایباد همراه پسری جوان به اتهام رابطه نامشروع و فرار از خانه هنگام خروج از کشور دستگیر شده است.

او در بیان قصه تلخ زندگی اش گفت: اهل یکی از شهرهای مرکزی کشور هستم .پدرم شغل درست و حسابی ندارد و هر روز به کاری مشغول است.

من از یک سال قبل در هتل بزرگی مشغول کار شدم و در این مدت کمک خرج خانواده ام بودم اما یک روز در فضای اینترنت با پسر جوانی آشنا شدم .

ما چند هفته با هم از طریق چت و تلفن ارتباط داشتیم تا این که او گفت تبعه خارجی است و در بندرعباس زندگی می کند.

«یدا...» با حرف هایش رویاهای قشنگی را برایم ساخت و من که تشنه محبت بودم فریبش را خوردم .

او می گفت وضع مالی بسیار خوبی داردو می خواهد به کشورش برگردد . یدا... مرا تشویق کرد تا بدون اطلاع خانواده ام به بندرعباس بروم و متاسفانه عقلم را کف دستم گذاشتم و از خانه فرار کردم.
با هر بدبختی که بود خودم را به بندرعباس رساندم و ما به طور مخفیانه حدود 4 ماه با هم زندگی کردیم.

در این مدت من از کرده خود پشیمان شده بودم چون یدا...، مردی نبود که تصورش را می کردم .

تصمیم گرفتم به شهر خودمان برگردم اما متوجه شدم باردار شده ام و برای همین هم به ناچار خودم را به دست سرنوشت سپردم.

اگر چه از نظر روحی و روانی خیلی به هم ریخته شده بودم و خودم را سرزنش می کردم چرا بدون عقد رسمی با یک تبعه خارجی غیر مجاز رابطه برقرار کرده ام و ... ؟

چند روز قبل یدا... گفت قبل از این که به زمان وضع حمل نزدیک شوی باید به کشورش برویم و ما برای خروج از کشور به شهرمرزی تایباد آمدیم . اما ماموران انتظامی دستگیر مان کردند.

توصیه های رئیس پلیس تایباد:
سرهنگ حیدری مقدم فرمانده پلیس شهرستان تایباد در این باره گفت: ماموران انتظامی تایباد این زن و مرد جوان را قبل از خروج از کشور دستگیر کرده اند و هم اکنون خانواده دخترجوان که با مراجعه به پلیس آگاهی برای دختر شان اعلام مفقودیت کرده بودند در جریان دستگیری او قرار گرفته اند.

وی در پایان هشدار داد : خانواده ها باید در فضایی سرشار از اعتماد و دوستی ، کنترل و نظارت لازم را برفرزندان خود داشته باشند و مهارت های زندگی را به آنان بیاموزند تا از وقوع چنین مشکلاتی به طور آگاهانه پیشگیری شود.

سرگذشت مونا 19 ساله:مرا به مردان اجاره ميدادند! 20 سال بيشتر ندارد و در يك خانه فساد در دام ماموران گرفتار شده است. فيلم گذشتهاش را به عقب برميگرداند و تلخيهاي زندگياش را چنين به تصوير ميكشد: اسم من موناست و 19 ساله هستم. پدرم بنا بود. از روزي كه به دنيا آمدم صداي دعواهاي پدر و مادرم در گوشم نجوا ميكردند. مادرم عاشق پسر ديگري بود اما خانوادهاش او را به زور به عقد پدرم درآورده بودند. در درياي تلخي، كينه و درگيري بزرگ شدم مادرم اصلا اهميتي به من و خواهر كوچكم نميداد. ديگر از اين وضعيت خسته شده بودم. حسرت دست محبت مادرم را ميكشيدم. اما افسوس... افسوس كه مادرم تمام فكرش معشوقهاش علي بود. زندگي ما بخاطر وجود او سياه شده بود. نميتوانستم خيانتهاي مادرم به پدرم را تحمل كنم. از آخرش ميترسيدم اگر يك روز پدرم ميفهميد چه ميشد. پدرم بخاطر كارش از صبح تا شب كار ميكرد مادرم هم در غياب پدرم، علي را به خانه ميآورد. گاهگاهي هم با او به تفريح و گردش ميرفت. دلم به حال پدرم ميسوخت. بخاطر مادرم و بچههايش از صبح تا شب كار ميكرد. اما چه بيفايده، شبها هم با مادرم دعوا ميكرد. چون بيتوجهيهايش را نسبت به زندگي و بچههايش ميديد. بالاخره اتفاقي كه ميترسيدم افتاد. يك روز كه مثل هميشه علي در خانه ما بود پدرم ناگهان سرزده وارد خانه شد. هيچ وقت آن روز را فراموش نميكنم. غوغايي به پا شد. علي با پدرم درگير شد او را كتك زد و از خانه فرار كرد. مادرم هم با او رفت. پدرم فرداي آن روز تقاضاي طلاق داد. بيچاره حتي شكايتي هم از مادرم نكرد. در همين گيرودار بوديم كه پدرم از غصه دق كرد و مرد. شايد هم فكر آن صحنه كه مرد بيگانهيي در خانهاش بود، آزارش ميداد. بعد از مرگ پدرم، من و خواهرم مجبور شديم پيش مادرم برويم. مادرم هم نگذاشت چهلم پدرم بگذرد، با علي معشوقهاش ازدواج كرد. علي اخلاقش بسيار بد بود. چون مواد مصرف ميكرد، مادرم را كتك ميزد. من و خواهرم را عذاب ميداد. يك بار هم علي مشغول كشيدن ترياك بود كه من با او درگير شدم با سيخ پاهايم را سوزاند. به گريه افتادم. مادرم هم به جاي اينكه براي دخترش دلسوزي كند با صداي بلند از من خواست كه به اتاق ديگري بروم آن شب تا صبح گريه كردم و ميگفتم چرا بايد سرنوشت من اين گونه ميشد. چرا در اين خانواده متولد شدم. چرا پدرم مرد و... آن شب تمام وسايلم را جمع كردم، تصميم گرفتم از خانه فرار كنم. صبح زود، وقتي مادرم و علي خواب بودند، از آن خانه بيرون آمدم. احساس آرامش ميكردم گويا كبوتر قلبم آزاد شده بود و در آسمان پرواز ميكرد. نميدانستم كجا بايد بروم ولي خيالم راحت بود كه از آن شكنجهگاه خلاص شدهام. به خانه عمهام رفتم. اما عمهام آنقدر مادرم و علي را نفرين كرد كه از آنجا ماندن هم خسته شدم. از آن خانه راحت شده بودم، اما عمهام باز حرف آنها را ميزد. يك شب بيشتر نتوانستم تحمل كنم. فرداي آن روز از خانه عمهام بيرون آمدم. نميدانستم كجا بايد بروم. نه پولي داشتم، نه جايي براي زندگي. لباس پسرانه ميپوشيدم و در دستشويي پاركها ميخوابيدم. يك شب در دستشويي پارك با يك دختر فراري كه سرنوشتش مثل من بود، آشنا شدم. او ميگفت با پسري دوست شده كه به او قول ازدواج داده است. گاهگاهي هم به خانهاش ميرود. از من خواست كه به خانه دوست پسرش بروم. فرداي آن روز به آنجا رفتيم. خانه بزرگي در مركز شهر بود. در آنجا دختر و پسران زيادي رفت و آمد داشتند. آن وقت فهميدم كه آنجا يك مركز فساد است. رييس خانه فساد پيرمرد سرحالي بود كه با نوهاش همان پسري كه به دوستم قول ازدواج داده بود آنجا را اداره ميكرد. از من خواستند كه خودفروشي كنم و در آنجا بمانم. من هم مجبور شدم قبول كنم. چون جايي براي ماندن نداشتم. هر شب مرا به مردان سن بالا اجاره ميدادند و پولش را پيرمرد (رييس خانه فساد)ميگرفت. آن دختر هم كه در دستشويي پارك با او آشنا شدم وسيلهيي بود تا دختران فراري را به دام بيندازد. به هرحال گرفتار آنجا شده بودم. از خودم بدم ميآمد. از زندگيام، آنقدر آلوده بودم كه دلم ميخواست بميرم. هميشه با خود ميگفتم اگر من يك پدر و مادر دلسوزي داشتم در اين زندان سياه نبودم. كاش حداقل پدرم زنده ميماند، محبتم ميكرد. آه كه چقدر به دستان نوازشگر پدرم نياز داشتم. اما نميدانستم چه كار بايد بكنم. نه راه پس داشتم نه راه پيش. آنقدر در درياي آلوده غرق شده بودم كه ديگر به هيچ چيز و هيچ كس فكر نميكردم، بيخيال شده بودم. بايد تسليم سرنوشت ميشدم. چند ماهي گذشت و يك روز ماموران به آن خانه ريختند و مرا هم دستگير كردند. شايد ديگران از اين جمله من خندهشان بگيرد، اما دلم براي مادرم هم تنگ شده ، شايد شكنجهگاه آن خانه بهتر از آلودگي و گناه بود. اما او چقدر بيمحبت بود. انگار از محبت مادري بهرهيي نبرده بود. او حتي بعد از فرار من به پليس هم مراجعه نكرده بود كه از آنها بخواهد بچهاش را برايش پيدا كنند. بعضي اوقات به خودم ميگويم او مرا فداي معشوقهاش علي كرد. دلم براي خواهر كوچكم هم تنگ شده، دوست دارم بدانم كه الان چه ميكند. آيا علي باز هم او را شكنجه ميدهد. ولي دلم ميخواهد تحمل كند تا سرنوشتي مثل من نداشته باشد. دختر جوان به فكر فرو ميرود، بعد از چند دقيقه ادامه ميدهد: بزرگترين آرزويم خوشبختي خواهرم است. دوست دارم زودتر از زندان آزاد شوم. پيش خواهرم برگردم. هر دو كار كنيم و خرج زندگي تامين شود. چه روياهايي داشتم. دوست داشتم درس بخوانم، براي خودم كسي بشوم. اما نفرين بر اين روزگار كه مرا پشت ميلههاي زندان انداخت

داستان غم انگيز زندگي يك زن

طبق معمول صداي فريادهاي زن و شوهر جوان آرامش همسايه ها را به هم زده بود. انگار اگر آنها يك شب با هم دعوا نمي كردند روزگارشان نمي گذشت. همسايه ها كم كم به اين وضع عادت كرده بودند. توران و مسعود نوعروس و داماد بودند كه به آن خانه نقل مكان كرده بودند، اما خيلي زود اختلاف هايشان شروع شد. اولين بار كه صداي آنها به گوش همسايه ها رسيد توران ۶ ماهه باردار بود. صبح روز بعد زن ميانسالي كه در واحد كناري آنها زندگي مي كرد به سراغ زن جوان رفت و به خاطر نصيحت و دوستي سرصحبت را باز كرد و از او خواست به خاطر فرزندشان هم كه شده قدري آرامتر باشد.
    مهين خانم كه زن دنيا ديده اي بود به نوعروس گفت: «مطمئن باش زندگي را هر جور ببيني همان طور هم مي گذرد. همه زن و شوهرها با هم اختلاف پيدا مي كنند اما اگر گذشت و تحمل نباشد زندگي جهنم مي شود. حفظ آرامش براي تو كه بچه اي در راه داري از همه چيز مهمتر است.»
    مهين خانم حدود يك ساعت براي توران حرف زد و او را نصيحت كرد. بعد هم از او قول گرفت تا ديگر ماجراي شب گذشته را تكرار نكنند.
    سه ماه بعد پسر كوچولوي آنها به دنيا آمد. اسمش را «فرزاد» گذاشتند. مادر جوان پس از زايمان يك ماهي را در خانه پدرش استراحت كرد. مسعود هم برخي شب ها به خانه خودش مي آمد و گاهي نيز در خانه پدرزنش مي ماند اما وقتي توران به همراه پسر كوچولويش به خانه برگشت احساس كرد وارد ميدان جنگ شده است. هيچ چيزي سر جاي خودش نبود. خانه از شدت كثيفي و به هم ريختگي قابل تحمل نبود. زن، وقتي با اين صحنه روبه رو شد نگاه غضبناكي به همسرش انداخت و گفت: «تو كه مي دانستي خانه اين قدر به هم ريخته است حداقل يك كارگر مي گرفتي تا اينجا را تميز كند. حالامن با اين بچه چطوري اينجا را تميز كنم »
    مسعود هم گفت: «خب خانم وقتي يك ماه خانه نبوديم وضعيت بهتر از اين نمي شود »
    ـ تو كه بعضي شب ها مي آمدي خانه نمي توانستي يك دستي به در و ديوار بكشي
    ـ من كه بلد نيستم نمي دانم بايد چه كار كنم
    ـ چطور خانه مادرت كه بودي دستشويي ها را هم مي شستي. به ما كه رسيد يادت رفت
    گفت وگوهاي زن و مرد جوان كم كم حالت خصمانه اي به خود گرفت و چند دقيقه بعد توران بدون آن كه حتي پا به اتاق بگذارد به حالت قهر همراه نوزادش به خانه پدري برگشت. مسعود هم عصبي و درمانده نمي دانست بايد چه تصميمي بگيرد.
    سرانجام چند روز بعد با وساطت بزرگترها زن جوان به خانه برگشت، اما اخلاقش كاملاً تغيير كرده بود. او سر هر موضوعي بهانه گيري مي كرد. شوهرش سعي مي كرد شرايط و احوال او را درك كند.
    همه مي گفتند به خاطر دنيا آمدن بچه «توران» پريشان حال است. همه زن ها هم در اين دوران بهانه گير و بداخلاق مي شوند كه نيازمند محبت و توجه بيش از گذشته همسر و ساير اعضاي خانواده هستند.
    نزديك به يك سال از تولد فرزاد گذشت و زندگي آنها نيز با تمام خوشي ها و سختي ها مي گذشت. مسعود هم به رفتارها و حرف هاي همسرش حساسيت و عكس العمل كمتري نشان مي داد. البته توران هم سعي مي كرد رفتار بهتري نسبت به شوهرش داشته باشد. هر چند كه توجه و رسيدگي به فرزاد ديگر وقت و تواني براي شوهرداري باقي نگذاشته بود. از صبح تا شب سرش با بچه و كارهاي خانه گرم بود تا اين كه يك روز كه فرصت بيشتري براي استراحت داشت با خودش فكر كرد چند هفته اي است كه رفتار شوهرش تغيير كرده و كمتر به او و فرزاد توجه مي كند. حال آن كه ساعت هاي بيشتري را بيرون از خانه مي گذراند. وقتي هم به خانه مي آيد بيشتر با تلفن همراهش سرگرم است تا زن و بچه اش. با خودش گفت: شايد تقصير من بوده كه به خاطر فرزاد از شوهرم غافل شدم. پس بهتر است كمي تغيير رويه دهم. بعد تصميم گرفت هم در رفتار خودش تجديد نظر كند و هم رفت و آمد هاي شوهرش را با دقت زير نظر بگيرد. اين گونه بود كه چند روز بعد زندگي آنها دستخوش توفاني ويرانگر شد. چرا كه زن جوان هرگز تصور نمي كرد به اين راحتي حقايق تلخي برايش فاش شود. او يك شب به سراغ تلفن همراه شوهرش رفت با اين كه مي دانست كار خوبي نمي كند اما بالاخره تصميمش را عملي كرد. وقتي تلفن را روشن كرد چند ثانيه بعد انگشتانش روي كليدها يخ زد و بدنش لرزيد. آنچه را كه با چشمانش مي ديد، باور نمي كرد.
    نوشته هاي روي صفحه تلفن جلوي چشمانش بالاو پائين مي پريد. نمي توانست آنچه را كه مي ديد باور كند. جملاتي را كه فردي بيگانه براي شوهرش نوشته و ارسال كرده بود بي شباهت به جملات عاشقانه ليلي و مجنون نبود. راستي چه كسي مي توانست چنين متني را براي شوهرش فرستاده باشد. لحظاتي طول كشيد تا كمي آرام شود با دستان لرزان شماره را يادداشت كرد و رفت. تا صبح خواب به چشمانش نيامد. بارها تصميم گرفت مسعود را بيدار كند و از او درباره سؤال هاي متعددش بپرسد اما باز هم خودداري كرد. صبح روز بعد كه شماره را گرفت صداي زني او را در جا ميخكوب كرد. همان موقع ترديدش به يقين تبديل شد. شوهرش با زن غريبه اي ارتباط داشت. او گوشي را گذاشت و يك ماه صبر كرد. هر راهي را كه به ذهنش مي رسيد بررسي كرد تا بتواند حقيقت ماجرا و چگونگي اين ارتباط را دريابد اما سرانجام شوهرش حقيقت را فاش كرد. او كه دستش در اين ماجراي پنهان رو شده بود لب به اعتراف گشود اما از همسرش خواست تا اشتباه او را ببخشد و يك فرصت تازه براي ادامه زندگي مشتركشان بدهد. مرد دائم خود را توجيه مي كرد و بي توجهي هاي توران را عامل اشتباهش مي دانست. بعد هم قول داد گذشته را جبران كند و ديگر به غير از همسر و فرزندش به فرد ديگري فكر نكند. زن بيچاره كه خود را بي تقصير نمي ديد براي جبران كوتاهي هاي خودش در زندگي، ناگزير فرصت دوباره اي به شوهرش داد.
    غافل از اين كه...
    * يك سال بعد
    يك سال بعد بار ديگر دست شوهرش رو شد. چهره واقعي او كه در ظاهر خود را مردي وفادار نشان مي داد در يك حادثه كاملاً اتفاقي نمايان شد و اين دفعه توران با خيال راحت و وجداني آسوده از اين كه هيچ تقصيري متوجه او نيست به دادگاه رفت و تقاضاي طلاق داد.
    چند ماه بعد با اين شرط كه حضانت بچه اش به او سپرده شود از شوهرش طلاق گرفت و به خانه پدرش برگشت. اما مسعود زير قولش زد و فرزاد را به همسر سابقش نداد، بعد هم بچه را به خانه مادرش برد. زن بيچاره به هر دري زد تا بچه را پس بگيرد اما نشد. تمام اميدش در زندگي همين بچه بود. اگر مي دانست قرار است يك روز بچه اش را نبيند تمام بدبختي ها را تحمل مي كرد اما حالاافسرده و پريشان تمام فكر و ذكرش فرزاد بود. چند ماه بعد خبر ازدواج مجدد مسعود او را شوكه كرد. شوهر بي وفايش حتي ۴ ماه هم صبر نكرد.
    بنابراين پس از اطلاع از ماجراي ازدواج شوهر سابقش تصميم گرفت هر طور شده بچه اش را پس بگيرد. وكيل گرفت و پول زيادي هم خرج كرد اما هيچ دليل قانوني براي گرفتن حضانت فرزاد از پدرش نداشت. مسعود هم كه به خوبي مي دانست توران، فرزاد را عاشقانه دوست دارد سعي مي كرد با دور نگه داشتن بچه از مادرش او را بيشتر عذاب دهد. به همين خاطر هميشه مي گفت: «اگر بچه را دوست داشتي مي ماندي و زندگي مي كردي». يك سال ديگر هم گذشت
    يك سال ديگر از اين ماجرا گذشت. فرزاد در آستانه سه سالگي بود، چند روزي هم تا جشن تولدش نمانده بود. توران در روز ملاقات با فرزندش كه طبق قانون هفته اي يك روز بود به دنبال او رفت اما مسعود گفت: بچه حالش خوب نيست و بيمارستان بستري است!
    زن بيچاره نفهميد راه بيمارستان را چگونه طي كرد. وقتي فرزاد را كه مثل يك گنجشك زخمي روي تخت افتاده بود، ديد همان جا نقش زمين شد. دقايقي بعد كه به سختي به هوش آمد پزشكان متوجه شدند زن جوان ناراحتي قلبي دارد. پس تصميم گرفتند موضوع را به گونه اي به او اطلاع دهند كه دچار شوك نشود. اگر مي فهميد پسر عزيز دردانه اش زير شكنجه هاي نامادري به اين روز افتاده دق مي كرد.
    يكي از پرستارها زير لب گفت: «خدا كند بلايي سرش نيايد.» دختر جواني كه انگار همراه يكي از بيماران بود، گفت: «فكر نكنم طوري شود. شوهرش مي گفت خودش بچه را رها كرده و طلاق گرفته. اگر عاطفه داشت كه بچه اش را زير دست زن بابا نمي انداخت.» هر كسي ماجرا را به نوعي براي خودش تفسير مي كرد اما هيچ كس از واقعيت پنهان قلب زن بيچاره خبر نداشت.
    چند روز بعد فرزاد بر اثر مشكلات مغزي جان باخت. توران هم با شنيدن خبر مرگ فرزندش سكته كرد و در بيمارستان بستري شد. پزشكان علت مرگ را ضربه مغزي اعلام كردند. مادر پسربچه(توران) هم از همسر مسعود شكايت كرد. او كه ابتدا مدعي بود فرزاد هنگام بازي در حمام زمين خورده منكر ضرب و شتم فرزند خوانده اش بود، اما سرانجام در بازجويي ها لب به اعتراف گشود. او گفت: فرزاد بچه شيطان و بازيگوشي بود. روز حادثه سرم بشدت درد مي كرد. هر وقت چنين حالتي داشتم بايد در يك اتاق تاريك و بي صدا چند ساعتي مي خوابيدم، اما فرزاد يك لحظه هم آرام نمي گرفت. از شدت سردرد ديوانه شده بودم. چند بار به او تذكر دادم اما توجه نكرد، بي اختيار او را هول دادم چون بچه ضعيف و لاغري بود بشدت روي زمين افتاد و سرش به ديوار خورد. يك ساعتي گريه كرد اما بعد حالش به هم خورد و تعادلش را از دست داد. در حالي كه خيلي ترسيده بودم به همسرم تلفن كردم و گفتم بچه در حمام زمين خورده. زن جوان پس از اعتراف بازداشت شد. چند ماه بعد هم مسعود از مجازات همسرش اعلام گذشت كرد اما مادر پسربچه همچنان خواهان مجازات زن جنايتكار بود.
    پس از محاكمه متهم در دادگاه وي به قصاص ـ اعدام ـ محكوم شد. با توجه به اين كه پدر پسرك از مجازات همسرش چشم پوشي كرده بود او بايد سهم ديه شوهرش را پرداخت مي كرد تا قاتل فرزندش اعدام شود. پس از محاسبه ميزان اين سهم وي كه قادر به پرداخت اين مبلغ نبود به ناچار مجبور به رضايت شد.
    امروز چهار سال از آن ماجرا گذشته است. توران بيمار و افسرده در يكي از آسايشگاه هاي رواني بستري شده و با ياد خاطرات روزهاي خوش زندگي در كنار فرزندش روزگار سختي را مي گذراند و چشم به پايان زندگي دوخته است.
     
     
    نويسنده: عليرضا


     
 

         گوفته اند كه......

زندگی من

می تونم بگم که  زمانی میرفتم دبیرستان دختر بسیار شر بودم .

تو خانواده رابطه ی خوبی با پدرم نداشتم .اولا اهل دوست پسر و رابطه با پسر نبودم و فقط با دوستام سینما و کافی نت و کافی شاپ خوش میگذروندیم  .

تا اینکه حمید وارد زندگیم شد اون همش دنبالم میکرد و شاید باورتون نشه حدود 6 ماه بی محلی بهش میکردم از نظر تیپ و قیافه بیسته بیست بودتصمیم گرفتم مدت .

کوتاهی باهاش دوست بشم واسه گذروندن اوقات البته اینو جا انداختم من همه جا با دوستام گرفته تا بقیه میگفتم من حالم از پسرا بهم میخوره ولی حالا به  حمید علاقه مند شدم .

نمیتونستم خودمو حالا ضایع کنم که من حمید رو میخوام پس غیابی باهاش ارتباط برقرار کردم  پسر خیلی خوبی بود یه روز دوستم برگشت گفت چرا حمید دیگه دنبالت نمیکنه از دروغ گفتم :نمیدونم(اخه منو حمید باهم دوست بودیم پس چه دلیلی داشته  که دیگه دنبالم کنه )

گفتش:من شاید باورت نشه بهش علاقه ی زیادی پیدا کردم ... توکه اونو نمیخوای ....میشه ....بهش بگی من اونو دوستش دارم فشارم افتاده بود نمیدونستم بهش چی بگم .

گفتم: پس تکلیف دوستت...علی ...چی میشه

گفت:من اونو دیگه نمی خوام من قراره باهاش قطع رابطه بکنم

چند بار التماس کرد موندم چی بگم

گفتم: شمارشو انداختم دور بذار پیداش کنم بهت میگم

******************************************

به حمید علاقه ی بسیار پیدا کرده بودم و اونم قرار بود بیاد خواستگاریم چون از خانواده ترد شده بودم تصمیم گرفتم ازدواج کنم تو سن 16 سالگی مشکل اصلی ما این بود که اون پدر و مادر نداشت اون حقیقت رو به من گفته بود .

حمید وقتی 17 ساله بوده از خونشون فرار کرده و به تهران اومده  و تو کار مواد و قاچاق اومده چون چاره ای نداشته و احتیاج به پول داشته من اونقدر عاشقش شده بودم که کارقاچاقچی او واسم مهم نبود .

توی جردن  که هر شب میشه به راحت یه پارتی پیدا کنی موادی که تویه پارتی مصرف میشد رو حمید تهیه میکرد  من توپارتی ها باهاش میرفتم 

*******************************************

ماجرای دوستم مهسا وعلاقه اش رو به حمید گفتم حمید گفت تو باید بهش از رابطه ی ما بگی گفتم:نمیتونم حمید بعد یه عالمه مشاجره بینمون گفت:خودم میگم بهش..... امشب خونه یکی از بچه ها پارتیه جشن تولدشه اونم بیار...حالا اهلش هست .

گفتم:اره بابا خیلی زیاد .

به مهسا گفتم که امشب منو حمید تویه یه پارتی قرار گذاشتیم توبیا حرف دلتو بهش بگو مهسا از خداش بود بیاد تا شب تو خیابونا گشتیم ولباس مناسب پیدا کردیم براش و رفتیم..

*******************************************

یه خانواده پولدار واسه پسرشون تولد گرفته بودند اونم چه تولدی....

حمید گفت اخر جشن بهش میگم بعد یک ساعتو خورده ای رقص  وآوازشروع کردن به مشروب خوردن ومواد کشیدن و همچنین رقصیدن مهسا با حمید(وای خدای من) حمید میگفت اینکار واسه مقدمه چینی لازمه حمید ومهسا هر دوتاشون مست مستن از خوردن زیاد مشروب من نمیخوردم چون بهم نمی ساخت و خونریزی معده پیدا میکردم

وای چه صحنه هایی دیدم بعد از خوردن .

دختره لباسشو داده بود بالا و به وضع فجیعی می رقصیدمامان بابای پسره نبودن حمید میگفت تو اتاق خواب حتما رفتن یه پسری روی زمین دراز کشیده بود و حرکات عجیب غریبی از خودش در می اوردتویه حالتی بودن بیشترشون که اگه مدفوعشونو میزاشتی جلوشون میخوردنش(وای خدای من)

و خیلی چیزایه دیگه که جرات گفتنشو ندارم .

حمید اومد دستشو زد به شونه منو گفت من میرم بیرون توحیاط با مهسا صحبت کنم باشه عزیزم زیاد طول نمیکشه گفتم باشه .

۴۰ دقیقه- یک ساعت منتظر بودم نیومدن که نیومدن دنبالشون گشتم تو حیاط نبودن از دوست حمید پرسیدم گفت تویه یکی از اتاق های طبقه بالا رفتن بیا نشونت بدم با ریلکسی تمام دوست حمید رفت تو منم پشت سرش حمید نمی بخشمت تنها چیزی که اون لحظه میتونستم بگم بعد از دیدن اون منظره...

با گریه اومدم بیرون .

رضا دوستش گفت بابا چیزی نشده ایرادی نداره فقط یه حال کوچیک با هم میکنن اون بیشترین حال رو از تو میکنه عزیزم(چقدر از این کلمه حالم بهم میخورد) رویه مبل نشستم و رضا برام مشروب اورد منم با اینکه میدونستم برام مشکل پیش میاد خوردمش چون تو حال خودم نبودم .خیلی  زیاد خوردم طوری که نمیتونستم راه برم تنها بودم تواون شرایط .

دیدم حمید ورضا دارن میان طرفم .

برو گمشو عوضی نمیخوام ریختت رو ببینم .

من دوست دارم الیزه من عاشقتم .

کثافت تو تویه اون اتاق .

حرفمو برید منو ببخش عزیزم دست خودم نبودمحکم زدم تو دهنش و پاشدم نمیتونستم راه برم نباید اون همه میخوردم یک دفعه از دوطرف بازو هامو گرفتن رضا و حمید جیغ میکشیدم انگار هیچکس صدای منو نمیشنید .

منو به زور بردنم تو انباری من نمیتونستم از خودم دفاع کنم من نمیتونستم....با بی رحمی تمام و درد و زجر کشیدن من .....

من اونشب زن شدم .

خیلی ازدخترا اون شب توی اتاق های اون خونه تبدیل به زن شدن البته تقصیر خودشونم بود ولی گناه من چی بوداونقدر بیرحمی کردن در حقم نمیتونستم راه برم من اونشب بیرون خوابیدم وسط درخت بوته ای شکل تویه یه پارکی اصلا دیده نمیشدم فرداش خواستم برم خونه شاید تو خونه راهم نمیدادن حقم داشتن .

ساعت یک شب رسیدم  ما تویه تکاوران اقامت داشتیم .

زیر کتک بابام ...اگه مامان والتماساش نبود منو بابام از خونه میانداخت  بیرون

**********************************************

خواستم ادم بشم کلاسهای مشاوره -دکترو ....

 خرجش400هزار تومن ناقابل (پرده دوزی) نیم ساعت بیشتر طول نمیکشه

ولی من باید از کجا میاوردم پولشومن الا ن میخوام برم پیش دانشگاهی ولی هنوز که

هنوز نتونستم پولشو جورکنم .

من بی عرضه ام بی عرضه...

به من میگن زن بی عرضه...

 داستان عاشقونه و غمگین شب عروسي

شب عروسیه، آخره شبه ، خیلی سر و صدا هست. میگن عروس رفته تو اتاق لباسهاشو عوض کنه هر چی منتظر شدن برنگشته، در را هم قفل کرده. داماد سروسیمه پشت در راه میره داره از نگرانی و ناراحتی دیوونه می شه. مامان بابای دختره پشت در داد میزنند: مریم ، دخترم ، در را باز کن. مریم جان سالمی ؟؟؟ آخرش داماد طاقت نمیاره با هر مصیبتی شده در رو می شکنه میرند تو. مریم ناز مامان بابا مثل یه عروسک زیبا کف اتاق خوابیده. لباس قشنگ عروسیش با خون یکی شده ، ولی رو لباش لبخنده! همه مات و مبهوت دارند به این صحنه نگاه می کنند. کنار دست مریم یه کاغذ هست، یه کاغذی که با خون یکی شده. بابای مریم میره جلو هنوزم چیزی را که میبینه باور نمی کنه، با دستایی لرزان کاغذ را بر میداره، بازش می کنه و می خونه : 

سلام عزیزم. دارم برات نامه می نویسم. آخرین نامه ی زندگیمو. آخه اینجا آخر خط زندگیمه. کاش منو تو لباس عروسی می دیدی. مگه نه اینکه همیشه آرزوت همین بود؟! علی جان دارم میرم. دارم میرم که بدونی تا آخرش رو حرفام ایستادم. می بینی علی بازم تونستم باهات حرف بزنم. 
 دیدی بهت گفتم باز هم با هم حرف می زنیم. ولی کاش منم حرفای تو را می شنیدم. دارم میرم چون قسم خوردم ، تو هم خوردی، یادته؟! گفتم یا تو یا مرگ، تو هم گفتی ، یادته؟! علی تو اینجا نیستی، من تو لباس عروسم ولی تو کجایی؟! داماد قلبم تویی، چرا کنارم نمیای؟! کاش بودی می دیدی مریمت چطوری داره لباس عروسیشو با خون رگش رنگ می کنه. کاش بودی و می دیدی مریمت تا آخرش رو حرفاش موند. علی مریمت داره میره که بهت ثابت کنه دوستت داشت. حالا که چشمام دارند سیاهی میرند، حالا که همه بدنم داره می لرزه ، همه زندگیم مثل یه سریال از جلوی چشمام میگذره. روزی که نگاهم تو نگاهت گره خورد، یادته؟! روزی که دلامون لرزید، یادته؟! روزای خوب عاشقیمون، یادته؟! نقشه های آیندمون، یادته؟! علی من یادمه، یادمه چطور بزرگترهامون، همونهایی که همه زندگیشون بودیم پا روی قلب هردومون گذاشتند. یادمه روزی که بابات از خونه پرتت کرد بیرون که اگه دوستش داری تنها برو سراغش. 

یادمه روزی که بابام خوابوند زیر گوشت که دیگه حق نداری اسمشو بیاری. یادته اون روز چقدر گریه کردم، تو اشکامو پاک کردی و گفتی گریه می کنی چشمات قشنگتر می شه! می گفتی که من بخندم. علی حالا بیا ببین چشمام به اندازه کافی قشنگ شده یا بازم گریه کنم. هنوز یادمه روزی که بابات فرستادت شهر غریب که چشمات تو چشمای من نیافته ولی نمی دونست عشق تو ، تو قلب منه نه تو چشمام. روزی که بابام ما را از شهر و دیار آواره کرد چون من دل به عشقی داده بودم که دستاش خالی بود که واسه آینده ام پول نداشت ولی نمی دونست آرزوهای من تو نگاه تو بود نه تو دستات. دارم به قولم عمل می کنم. هنوزم رو حرفم هستم یا تو یا مرگ. پامو از این اتاق بزارم بیرون دیگه مال تو نیستم دیگه تو را ندارم. نمی تونم ببینم بجای دستای گرم تو ، دستای یخ زده ی غریبه ایی تو دستام باشه. همین جا تمومش می کنم. واسه مردن دیگه از بابام اجازه نمی خوام. وای علی کاش بودی می دیدی رنگ قرمز خون با رنگ سفید لباس عروس چقدر بهم میان! عزیزم دیگه نای نوشتن ندارم. دلم برات خیلی تنگ شده. می خوام ببینمت. دستم می لرزه. طرح چشمات پیشه رومه. دستمو بگیر. منم باهات میام …. 

پدر مریم نامه تو دستشه ، کمرش شکست ، بالای سر جنازه ی دختر قشنگش ایستاده و گریه می کنه. سرشو بر گردوند که به جمعیت بهت زده و داغدار پشت سرش بگه چه خاکی تو سرش شده که توی چهار چوب در یه قامت آشنا می بینه. آره پدر علی بود، اونم یه نامه تو دستشه، چشماش قرمزه، صورتش با اشک یکی شده بود. نگاه دو تا پدر تو هم گره خورد نگاهی که خیلی حرفها توش بود. هر دو سکوت کردند و بهم نگاه کردند سکوتی که فریاد دردهاشون بود. پدر علی هم اومده بود نامه ی پسرشو برسونه بدست مریم اومده بود که بگه پسرش به قولش عمل کرده ولی دیر رسیده بود. حالا همه چیز تمام شده بود و کتاب عشق علی و مریم بسته شده. حالا دیگه دو تا قلب نادم و پشیمون دو پدر مونده و اشکای سرد دو مادر و یه دل داغ دیده از یه داماد نگون بخت! مابقی هر چی مونده گذر زمانه و آینده و باز هم اشتباهاتی که فرصتی واسه جبران پیدا نمی کنند… 

عشق يعني....

سر کلاس درس معلم پرسید:هی بچه ها چه کسی می دونه عشق چیه؟

هیچکس جوابی نداد همه ی کلاس یکباره ساکت شد همه به هم دیگه نگاه می کردند ناان لنا یکی از بچه های کلاس آروم سرشو انداخت پایین در حالی که اشک تو چشاش جمع شده بود. لنا 3 روز بود با کسی حرف نزده بود بغل دستیش نیوشا موضوع رو ازش پرسید .بغض لنا ترکید و شروع کرد به گریه کردن معلم اونو دید و

گفت:لنا جان تو جواب بده دخترم عشق چیه؟

لنا با چشمای قرمز پف کرده و با صدای گرفته گفت:عشق؟

دوباره یه نیشخند زدو گفت:عشق... ببینم خانوم معلم شما تابحال کسی رو

دیدی که بهت بگه عشق چیه؟

معلم مکث کردو جواب داد:خب نه ولی الان دارم از تو می پرسم

لنا گفت:بچه ها بذارید یه داستانی رو از عشق براتون تعریف کنم تا عشق رو درک کنید نه معنی شفاهیشو حفظ کنید

و ادامه داد:من شخصی رو دوست داشتم و دارم از وقتی که عاشقش شدم

با خودم عهد بستم که تا وقتی که نفهمیدم از من متنفره بجز اون شخص

دیگه ای رو توی دلم راه ندم برای یه دختر بچه خیلی سخته که به یه چنین

عهدی عمل کنه. گریه های شبانه و دور از چشم بقیه به طوریکه بالشم

خیس می شد اما دوسش داشتم بیشتر از هر چیز و هر کسی حاضر بودم هر کاری براش بکنم هر کاری...

من تا مدتی پیش نمی دونستم که اونم منو دوست داره ولی یه مدت پیش

فهمیدم اون حتی قبل ازینکه من عاشقش بشم عاشقم بوده چه روزای

عشنگی بود sms بازی های شبانه صحبت های یواشکی ما باهم خیلی خوب

بودیم عاشق هم دیگه بودیم از ته قلب همدیگرو دوست داشتیم و هر کاری

برای هم می کردیم من چند بار دستشو گرفتم یعنی اون دست منو گرفت

خیلی گرم بودن عشق یعنی توی سردترین هوا با گرمی وجود یکی گرم

بشی عشق یعنی حاضر باشی همه چیزتو بهخاطرش از دست بدی عشق

یعنی از هر چیزو هز کسی به خاطرش بگذری اون زمان خانواده های ما زیاد

باهم خوب نبودن اما عشق من بهم گفت که دیگه طاقت ندارم و به پدرم

موضوع رو گفت پدرم ازین موضوع خیلی ناراحت شد فکر نمی کرد توی این

مدت بین ما یه چنین احساسی پدید بیاد ولی اومده بود پدرم می خواست

عشق منو بزنه ولی من طاقت نداشتم نمی تونستم ببینم پدرم عشق منو

می زنه رفتم جلوی دست پدرم و گفتم پدر منو بزن اونو ول کن خواهش می

کنم بذار بره بعد بهش اشاره کردم که برو اون گفت لنا نه من نمی تونم بذارم

که بجای من تورو بزنه من با یه لگد اونو به اونطرف تر پرتاب کردم و گفتم

بخاطر من برو ... و اون رفت و پدرم منرو به رگبار کتک بست عشق یعنی

حاضر باشی هر سختی رو بخاطر راححتیش تحمل کنی.بعد از این موضوع

غشق من رفت ما بهم قول داده بودیم که کسی رو توی زندگیمون راه ندیم

اون رفت و ازون به بعد هیچکس ازش خبری نداشت اون فقط یه نامه برام

فرستاد که توش نوشته شده بود: لنای عزیز همیشه دوست داشتم و دارم

من تا آخرین ثانیه ی عمر به عهدم وفا می کنم منتظرت می مونم شاید ما

توی این دنیا بهم نرسیم ولی بدون عاشقا تو اون دنیا بهم می رسن پس من

زودتر می رمو اونجا منتظرت می مونم خدا ندار گلکم مواظب خودت باش

دوستدار تو (ب.ش)

لنا که صورتش از اشک خیس بود نگاهی به معلم کردو گفت: خب خانم معلم

گمان می کنم جوابم واضح بود

معلم هم که به شدت گریه می کرد گفت:آره دخترم می تونی بشینی

لنا به بچه ها نگاه کرد همه داشتن گریه می کردن ناان در باز شد و ناظم

مدرسه داخل شدو گفت: پدرو مادر لنا اومدن دنبال لنا برای مراسم ختم یکی

از بستگان

لنا بلند شد و گفت: چه کسی ؟

ناظم جواب داد: نمی دونم یه پسر جوان

دستهای لنا شروع کرد به لرزیدن پاهاش دیگه توان ایستادن نداشت ناان روی زمین افتادو دیگه هم بلند نشد

آره لنای قصه ی ما رفته بود رفته بود پیش عشقش ومن مطمئنم اون دوتا توی اون دنیا بهم رسیدن...

لنا همیشه این شعرو تکرار می کرد

خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد؟ خواهان کسی باش که خواهان تو باشد

خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد؟ آغاز کسی باش که پایان تو باشد

 راز عاشقي...

يکي بود يکي نبود
يه پسر بود که زندگي ساده و معمولي داشت
اصلا نميدونست عشق چيه عاشق به کي ميگن
تا حالا هم هيچکس رو بيشتر از خودش دوست نداشته بود
و هرکي رو هم که ميديد داره به خاطر عشقش گريه ميکنه بهش ميخنديد
هرکي که ميومد بهش ميگفت من يکي رو دوست دارم بهش ميگفت دوست داشتن و عاشقي
مال تو کتاب ها و فيلم هاست....
روز ها گذشت و گذشت تا اينکه يه شب سرد زمستوني
توي يه خيابون خلوت و تاريک
داشت واسه خودش راه ميرفت که
يه دختري اومد و از کنارش رد شد
پسر قصه ما وقتي که دختره رو ديد دلش ريخت و حالش يه جوري شد
انگار که اين دختره رو يه عمر ميشناخته
حالش خراب شد
اومد بره دنبال دختره ولي نتونست
مونده بود سر دو راهي
تا اينکه دختره ازش دور شد و رفت
اون هم همينجوري واسه خودش با اون حال خراب راه افتاد تو خيابون
اينقدر رفت و رفت و رفت
تا اينکه به خودش اومد و ديد که رو زمين پر از برفه
رفتش تو خونه و اون شب خوابش نبرد
همش به دختره فکر ميکرد
بعضي موقع ها هم يه نم اشکي تو چشاش جمع مي شد
چند روز از اون ماجرا گذشت و پسره همون جوري بود
تا اينکه باز دوباره دختره رو ديد
دوباره دلش يه دفعه ريخت
ولي اين دفعه رفت دنبال دختره و شروع کرد باهاش راه رفتن و حرف زدن
توي يه شب سرد همين جور راه ميرفتن و پسره فقط حرف ميزد
دختره هيچي نميگفت
تا اينکه رسيدن به يه جايي که دختره بايد از پسره جدا ميشد
بالاخره دختره حرف زد و خداحافظي کرد
پسره براي اولي بار توي عمرش به دختره گفت دوست دارم
دختره هم يه خنده کوچيک کرد و رفت
پسره نفهميد که معني اون خنده چي بود
ولي پيش خودش فکر کرد که حتما دختره خوشش اومد
اون شب ديگه حال پسره خراب نبود
چند روز گذشت
تا اينکه دختره به پسر جواب داد
و تقاضاي دوستي پسره رو قبول کرد
پسره اون شب از خوشحاليش نميدونست چيکار کنه
از فردا اون روز بيرون رفتن پسره و دختره با هم شروع شد
اولش هر جفتشون خيلي خوشحال بودن که با هم ميرن بيرون
وقتي که ميرفتن بيرون فکر هيچ چيز جز خودشون رو نمي کردن
توي اون يه ساعتي که با هم بيرون بودن اندازه يه عمر بهشون خوش ميگذشت
پسره هرکاري ميکرد که دختره يه لبخند بزنه
همينجوري چند وقت با هم بودن
پسره اصلا نمي فهميد که روز هاش چه جوري ميگذره
اگه يه روز پسره دختره رو نميديد اون روزش شب نميشد
اگه يه روز صداش رو نميشنيد اون روز دلش ميگرفت و گريه ميکرد
يه چند وقتي گذشت
با هم ديگه خيلي خوب و راحت شده بودن
تا اين که روز هاي بد رسيد
روزگار نتونست خوشي پسره رو ببينه
به خاطر همين دختره رو يه کم عوض کرد
دختره ديگه مثل قبل نبود
ديگه مثل قبل تا پسره بهش ميگفت بريم بيرون نميومد
و کلي بهونه مياورد
ديگه هر سري پسره زنگ ميزد به دختره
دختره ديگه مثل قبل باهاش خوب و مهربون حرف نميزد
و همش دوست داشت که تلفن رو قطع کنه
از اونجا شد که پسره فهميد عشق چيه
و از اون روز به بعد کم کم گريه اومد به سراغش
دختره يه روز خوب بود يه روز بد بود با پسره
ديگه اون دختر اولي نبود
پسره نميدونست که برا چي دختره عوض شده
يه چند وقتي همينجوري گذشت تا اينکه پسره
يه سري زنگ زد به دختره
ولي دختره ديگه تلفن رو جواب نداد
هرچقدر زنگ زد دختره جواب نميداد
همينجوري چند روز پسره همش زنگ ميزد ولي دختره جواب نميداد
يه سري هم که پسره زنگ زد گوشي رو دختره داد به يه مرده تا جواب بده
پسره وقتي اينکار رو ديد ديگه نتونست طاغت بياره
همونجا وسط خيابون زد زير گريه
طوري که نگاه همه به طرفش جلب شدن
همونجور با چشم گريون اومد خونه
و رفت توي اتاقش و در رو بست
يه روز تموم تو اتاقش بود و گريه ميکرد و در رو روي هيچکس باز نميکرد
تا اينکه بالاخره اومد بيرون از اتاق
اومد بيرون و يه چند وقتي به دختره ديگه زنگ نزد
تا اينکه بعد از چند روز
توي يه شب سرد
دختره زنگ زد و به پسره گفت که ميخوام ببينمت
و قرار فردا رو گذاشتن
پسره اينقدر خوشحال شده بود
فکر ميکرد که باز دوباره مثل قبله
فکر ميکرد باز وقتي ميره تو پارک توي محل قرار هميشگيشون
دختره مياد و با هم ديگه کلي ميخندن
و بهشون خوش ميگذره
ولي فردا شد
پسره رفت توي همون پارک و توي همون صندلي که قبلا ميشستن نشست
تا دختره اومد
پسره کلي حرف خوب زد
ولي دختره بهش گفت بس کن
ميخوام يه چيزي بهت بگم
و دختره شروع کرد به حرف زدن
دختره گفت من سه  سال پيش
يه پسره رو ميخواستم که اونم خيلي منو ميخواست
يک سال تموم شب و روزمون با هم بود
و خيلي هم دوستش دارم
ولي مادرم با ازدواج ما موافق نيست
مادرم تو رو دوست داره
از تو خوشش اومده
ولي من اصلا تو رو دوست ندارم
اين چند وقت هم به خاطر خودت با تو بودم
به خاطر اينکه نميخواستم دلت رو بشکنم
پسره همينطور مثل ابر بهار داشت اشک ميريخت
و دختره هم به حرف هاش ادامه ميداد
دختره گفت تو رو خدا تو برو پي زندگي خودت
من برات دعا ميکنم که خوش بخت بشي
تو رو خدا من رو ول کن
من کسي ديگه رو دوست دارم
اين جمله دختره همينجوري تو گوش پسره ميچرخيد
و براش تکرار ميشد
و پسره هم فقط گريه ميکرد و هيچي نميگفت
دختره گفت من ميخوام به مامانم بگم که
تو رفتي خارج از کشور
تا ديگه تو رو فراموش کنه
تو هم ديگه نه به من و نه به خونمون زنگ نزن
فقط دعا کن واسه من تا به عشقم برسم
باز پسره هيچي نگفت و گريه کرد
دختره هم گفت من بايد برم
و دوباره تکرار کرد تو رو خدا منو ديگه فراموش کن
و رفت
پسره همين طور داشت گريه ميکرد
و دختره هم دور ميشد
تا اينکه پسره رفت و براي اولين بار تو زندگيش سيگار کشيد
فکر ميکرد که ارومش ميکنه
همينطور سيگار ميکشيد دو ساعت تمام
و گريه ميکرد
زير بارون
تا اينکه شب شد و هوا سرد شد و پسره هم بلند شد و رفت
رفت و توي خونه همش داشت گريه ميکرد
دو روز تموم همينجوري گريه ميکرد
زندگيش توي قطره هاي اشکش خلاصه شده بود
تازه ميفهميد که خودش يه روزي به يکي که داشت براي عشقش گريه ميکرد
خنديده بود
و به خاطر همون خنده بود که الان خودش داشت گريه ميکرد
پسره با خودش فکر کرد که به هيچ وجه نميتونه دختره رو فراموش کنه
کلي با خودش فکر کرد
تا اينکه يه شب دلش رو زد به دريا
و رفت سمت خونه دختره
ميخواست همه چي رو به مادر دختره بگه
اگه قبول نميکرد ميخواست به پاي دختره بيافته
ميخواست هرکاري بکنه تا عشقش رو ازش نگيرن
وقتي رسيد جلوي خونه دختره
سه چهار دفعه رفت زنگ بزنه ولي نتونست
تا اينکه دل رو زد به دريا و زنگ زد
زنگ زد و برارد دختره اومد پايين
و گفت شما
پسره هم گفت با مادرتون کار دارم
مادر دختره و خود دختره هم اومدن پايين
مادر دختره خوشحال شد و پسره رو دعوت کرد به داخل
ولي دختره خوشحال نشد
وقتي پسره شروع کرد به حرف زدن با مادره
داداش دختره عصباني شد و پسره رو زد
ولي پسره هيچ دفاعي از خودش نکرد
تا اينکه مادر دختره پسره رو بلند کرد و خون تو صورتش رو پاک کرد
و پسره رو برد اون طرف و با گريه بهش گفت
به خاطر من برو اگه اينجا باشي ميکشنت
پسره هم با گريه گفت من دوستش دارم
نميتونم ازش جدا باشم
باز دوباره برادر دختره اومد و شروع کرد پسره رو زدن
پسره باز دوباره از خودش دفاع نکرد
صورت پسره پر از خون شده بود
و همينطور گريه ميکرد
تا اينکه مادر دختره زورکي پسره رو راهي کرد سمت خونشون
پسره با صورت خوني و چشم هاي گريون توي خيابون راه افتاد
و فقط گريه ميکرد
اون شب رو پسره توي پارک و با چشم هاي گريون گذروند
مادره پسره اون شب

به همه بیمارستان ها و کلانتری ها سر زده بود
به خاطر اینکه پسرش نرفته بود خونه

و پسره اولین شبی بود که خونه نرفته بود
ولی فرداش پسرش رو زیر بارون با لباس خیس و صورت خونی بی هوش توی پارک پیدا کرد
پسره دیگه از دختره خبری پیدا نکرد
هنوز هم وقتی یاد اون موقع میافته چشم هاش پر از اشک میشه
و گریه میکنه
هنوز پسره فکر میکنه که دختره یه روزی میاد پیشش
و تا همیشه برای اون میشه
هنوز هم پسره دختره رو بیشتر از خودش دوست داره
الان دیگه پسره وقتی یکی رو میبینه که داره برای عشق گریه میکنه دیگه بهش نمیخنده
بلکه خودش هم میشینه و باهاش گریه میکنه
پسره دیگه از اون موقع به بعد عاشق هیچکس نشد
چون به خودش میگفت من یکی رو هنوز بیشتر از خودم دوست دارم
و عاشقشم
این بود تموم قصه زندگی این پسر
 نظر راتون رو بدین یادتون نره